Tipik orijinal Tango müziği, 4/4 lük ve sert, adeta askeri marş gibi işlenmiş, son derece lirikk, çoğunlukla hüzünlü, melankolik ve duygu yüklü melodilerden ve bu şemanın, armonik kompozisyonlarından ve de gene son derecede süslü ve arabesk perfekt varyasyonlardan oluşur. Buradaki açık kontrast, melodik duygusallığı ritmik bir metronom disiplinine hapsedilmiş olmasındadır ve de tipik Tango’nun etkileyici büyüsü bu kontrasttan kaynaklanmaktadır: Aynı durum dans için de geçerlidir. Tango dansında yumuşak, yuvarlacık, erotik ve arabesk figürler keskin dönüşler ve ani duruşlarla limitlenir.
Tipik Arjantin Tango dansının çok önemli bir başka özelliğini belirtmek isterim. Bu dans genelde bir kadın ve bir erkek tarafından icra edilir. Öte yandan Arjantin toplumu ağır derecede ataerkil, hatta “Maço” bir toplumdur. Kadın alabildiğine kadınsı, erkek alabildiğine erkeksidir.
Tango dansında da bu böyledir. Ne var ki tangoda kadının erkekle eşit insiyatifi, girişkenliği son derece ilginç ve tipiktir.
Yukarıdaki açıklamalar, Tango’nun yayılışı sırasında niçin bazı toplumlarda daha fazla revaç bulduğunun daha iyi anlaşılmasına yardımcı olur. Özellikle kişisel psikolojideki duygusallığın toplumsal baskılarla disipline edildiği İspanyol, Alman ve Japon toplumlarında Tango’ya gösterilen ilgi ve sevgi bu sebebe dayanmaktadır. Öte yandan İspanyol tangosu daha fazla “Flamenko”ya yaklaşmakta, Fransız Tangosu ise müziğinde tipik fransız “Chanson, larına, dansı da “Apache” dansına kaymaktadır. Italyan, Yunan ve Rus Tangoları da daha fazla “Romans” stiline yakındır.
Yazar: Eşref Denizhan
31.10.1994
Fehmi Akgün’ ün katlıları ile…