Rubén Juárez
Gerçek Adı: Juárez, Jorge Rubén
Solist, Bandoneoncu ve Besteci
(5 Kasım 1947 – 31 Mayıs 2010)
“1973 yılında televizyonda ilk kez Rubén Juárez’i görünce, popüler şarkıların yeni yıldızının önünde olduğunu hemen fark ettim. Sadece onun vaat ettiklerinden ve sesinin güzelliğinden dolayı değil, esasen kişiliğinden dolayı. Bunun yanında bandoneon çalıyordu. Ve sadece çalmakla kalmıyordu, bunu çok iyi yapıyordu.”
“Kendimizi bir bağlam içine yerleştirmek için, birçok açıdan çok özel bir on yıla giriyorduk, fakat yine de hayat tango için hala çok zordu. Rubén’e ya da kendime gelince, yirmi yaşın biraz üzerindeydik ve 60’lı yılların halk müziği ile Julio Sosa, The Beatles ve Arjantin Rock müziğini birleştiren müzikal eklektizmden hoşlanıyorduk.”
Julio Sosa “El Varón del Tango” öldüğü zaman tango dünyası, gelecek vaat eden ve spot ışıklarını çalan Polaco Goyeneche ve şarkı söylemeye cesaret eden aktris Susana Rinaldi dışında büyük isimleri artık barındırmıyordu. Onlardan sonra, 40’lı yıllarda parlamış olan büyük solistlerin kalıntıları az ya da çok saygınlıkla hayatta kalmaya çalışıyorlardı.
Bu nedenle, şair Hector Negro tarafından “Los Grandes del Tango” dergisinde yazılan yazıya tamamıyla katılıyorum. “Ruben, büyük tango sahnesinde belirmeye başladığı zaman tangonun eski ve yeni hayranları, çeşitli dönemlerin yazarları, yayıncılar, yorumcular, müzisyenler ve insanlar tarafından bir çeşit kutlama yapıldı.”
“O, tango dünyasında bu kadar genç ve yeni bir kişiye şüphe duyulmaksınız neredeyse oybirliği ile gelecek vaat eden bir figür olarak kabul edildiği ender vakalardan biriydi. Müzisyen olarak yetenekleri şüpheye yer bırakmıyor, parçaları yorumlama gücü, varlığı ve kişiliği bir o kadar da kazandıran cazibesiyle çok çarpıcı biriydi.”
“Gerçek şu ki, adı tango ortamında sıcak bir şekilde tanınmaya başlamıştı. İnsanların beklediği ses onunkiydi. Dahası, güzel bandoneon çalardı. Bu kişilik özelliklerine özel bir cazibe ekledi. Sonra örnek kayıtlara geldi ve bunu da başarılı bir şekilde yaptı. Yeni temalarla oynamaya cesaret edip klasiklerle sergilenebileceğini gösterdi. En başından itibaren, bestelerini besteci olarak kanıtladı ve daha sonra yaygın bir şekilde doğruladı. Gösteriler tasarladı ve yarattı. Filmlerde göründü. Yurtiçinde ve yurtdışında başarılı oldu. Kendisi fark edemeden, popüler şarkı ve şov dünyasının gerçek bir yıldızı haline gelmişti.”
Ruben Juarez, Arjantin’in Cordoba eyaletinde doğdu ve iki yaşındayken ailesi ile birlikte Avellaneda şehrine yerleşti. Altı yaşında bandoneon ve gitar eğitimi almaya başladı. 1956 yılından bandoneoncu olarak Arjantin’in en önemli futbol takımlarından olan Club Atlético Independiente’nin Orquesta Tipica’sına (tango orkestrası) katıldı.
Hiç beklemediği bir zamanda profesyonel müzik kariyeri, yerel mahalleler tarafından organize edilen şarkı yarışmasını kazandıktan sonra başladı. Kısa süre önce vefat etmiş tanınmış şarkıcı Julio Sosa’nın eşlik ettiği gitarist Héctor Arbelo ile beraber eyaletler arasında bir dizi tur yaptı. Bu gezilerden birinde Lucio Demare Orkestrası’nda şarkıcı olan ve kendisinin vokal niteliklerine oldukça şaşıran Horacio Quintana ile tanıştı.
O zamandan itibaren aralarında önemli bir dostluk doğdu. Quintana ile olan dostluğu, yetmişli yılların en önemli sahnesinin kapılarını açmanın anahtarıydı: Caño 14 ve albüm çıkarma ihtimalinin.
Nitekim 2 Haziran 1969’da Odeon etiketi için Horacio Quintana’nın kendi besteleri olan, sözlerini Julio Martín’in yazdığı “Para vos canilla” adlı parçayı kayıt etti. 70’li yılların başlarında katıldığı bir televizyon programı sonrasında adı popülaritesinin en üst seviyelerine çıktı.
Yurtdışı gezileri başladı. Venezuela, Kolombiya ve Uruguay’da turneler yaptı ve diskler doldurdu.
1978’de ilk Disco de Oro (Altın Disk) ödülünü aldı ve İspanya televizyonunda çarpıcı bir başarı ile çıktı.
Dönemin en iyi müzisyenleri olan Carlos Garcia, Armando Pontier, Raúl Garello, Roberto Grela ve Leopoldo Federico liderliğindeki orkestra topluluklarına eşlik etme ayrıcalığını yaşadı.
Besteci olarak yaptığı eser ilgi çekici oldu ancak bazı düzensiz nitelikler taşıdı. Besteleri arasında Julio Martín’in sözleriyle “Mi bandoneón y yo (Crecimos juntos)” (1969) ve Cacho Castaña ile birlikte bestelediği “Qué tango hay que cantar” (1986) adlı parçalar öne çıkmaktadır. Aynı zamanda Juanca Tavera ile “Toco y me voy”; Chico Novarro ile “Se juega” ve “Candombe en negro y plata” (1982); Juanca Tavera ile birlikte “Pedro Esperanza” (1983); “Después del ensayo”, “Vientos del ochenta”, “El segundo violin”, “Mi tiempo feliz”, “Tiempo de madurez” (1987) eserleri bulunmaktadır.
Çeviri: M.Mertcan Önder