Bandoneon Ruhu
Seni hiç anlamadan
Duyamadan acını,
Alay ettim seninle…
Sandım ki
Zalim müziğini de,
Bir yerlerden çalmıştın.
İnletmelerindeki umutsuzluğunu anca yeni anladım.
Bandoneon, bir tırtılsın sen
Ölmeden önce,
Kelebelek olmak isteyen.
Ezilmişliğin acısını duydum
Senin iniltili sesinde,
Yaşamın karanlık ve acımasız
Derinliklerinde,
Düşlerken uçmayı
Bir ruh gibi sürüklenen
Ve ağlayan
Hayalinle.
Senin gibi düş kurdum
Senin gibi yaşadım,
Bir yere varamadan.
İçimde sürüklediğim ruh,
Senin ruhunla
Hüzün ve aşk
Şarkılarından.
Seni arayacağım ölürken bile
Son ayrılık anımda
Seni çağıracağım yanıma,
Özür dilemek için,
Ve seni kollarıma
Aldığımda,
Vermek için kalbimi
Bandoneon ruhuna.
Söz: Enrique Santos Discepolo / Luis César Amadori
Müzik: Enrique Santos Discepolo
Çeviren: Fehmi Akgün
Alma de Bandoneon
Yo me burlé de vos
porque no te entendí
ni comprendí tu dolor.
Tuve la sensación
de que tu canto cruel
lo habías robao, bandoneón…
Recién comprendo bien
la desesperación
que te revuelve al gemir
¡Sos una oruga que quiso
ser mariposa antes de morir!
Fue tu voz,
bandoneón,
la que me confió
el dolor
del fracaso
que hay en tu gemir;
voz que es fondo
de la vida oscura
y sin perdón,
del que soñó volar
y arrastra su ilusión
llorándola…
Igual que vos soñé…
Igual que vos viví
sin alcanzar mi ambición.
Alma de bandoneón
-alma que arrastro en mí-
voz de desdicha y de amor,
te buscaré al morir,
te llamaré en mi adiós,
para pedirte perdón,
y al apretarte en mis brazos,
darte en pedazos
mi corazón.